O Jacquesie Le Goff mam dobre zdanie.

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/poczatki-inkwizycji

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/polowania-na-czarownice-czesc-1

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/polowania-na-czarownice-czesc-2

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/polowania-na-czarownice-3

Jesteś! I to w jakim stylu :) 

Pamiętam czarną okładkę Nerona, gdzie tytuł zaplątał się gdzieś w litery nazwiska a rysunek ryby odgrywał centralne show. Jako dziecko myślałam, że to książka kucharska. Później porwał świat, nieistniejący już od kilku tysięcy świat i tak zostało. W wieku kiedy nie masz jeszcze pojęcia czy komuch czy nie, nie można było książki odłożyć i przestać czytania, z mocą opowiadanej pięknie historii Krawczuk zabrał mnie jak fala. 

Wielkie dzięki za polecanie tych właśnie pozycji Le Goffa!

"+"

Rowniez dziekuje za polecenie Le Goff'a i linki.

> Bez poznania wczesnych dziejów islamu, ciężko będzie zrozumieć jego współczesne problemy.

Moje spojrzenie na islam zmienil "Renesans islamu" Mez'a.
Co Pan sadzi o tej ksiazce ?

Próbuję, jakąś formułę znaleźć na pisanie.

Krawczuk nie jest tak odkrywczy, to jest przede wszystkim doskonałe przetwarzanie starożytnych źródeł w dynamiczne narracje. Tam nie ma faktograficznego wow, natomiast jak byliśmy trochę młodsi to ja i Stalagmit wciągaliśmy to nosem. 

Pozdrawiam również!

Powiem tak. To jak w życiu. Zanim będziesz wykładać fizykę atomową, najpierw umyj zęby ;-)

I jeszcze youtube vs. edukacja.

Już od dawna można było znaleźć masę fajnych wykładów czy rzeczy, które pozwalają sie rozwijać czy rozumieć pewne zagadnienia.Również najlepsze uniwerki umieszczały na yt ciekawe rzeczy (tutaj teoria gier w wydaniu Yale https://www.youtube.com/watch?list=SP6EF60E1027E1A10B&time_continue=16&v=nM3rTU927io&feature=emb_logo). Oczywiście The Great Courses od Ciebie są już lata do przodu i dają materiały, ale jutubowskie są za darmo, więc nie kończmy fascynacji na słabym tedx-ie, ale szukajmy i korzystajmy. Uczymy się przecież do końca, przez całe życie.

Przykładowo mając dyslektyczny problem z ogarnięciem bitew w prosty sposób wybawieniem są dla mnie np. filmiki  dot. bitew i sytuacji w czasie wojen włoskich

https://www.youtube.com/watch?v=B2XGZ9guUI0&list=PLX_DzQu_MnhFmO9jvD5MZTeKSeOh_ut8M

W klimacie spowolnionych pierwszych rpg-ów, wcale nie wolne od propagandy kawałki układają się w plastyczną całość, ciąg przyczynowo-skutkowy w czasie. Często niekomentowane zmiany granic państewek po bitwach mówią wszystko.

O Templariuszach napisała również  prof. Barbara Frale:

"Templariusze"

"Templariusze i Całun Turyński"

https://lubimyczytac.pl/autor/20614/barbara-frale

Jest i okładka i rekomendacja Stalagmita w komencie. Taka formuła noflow też jak najbardziej wskazana :)

Jest też Rostovtzeff po niemiecku, tzn. Historia gospodarcza.... Wielka postać.

No to Pan teraz odkrył kato-prawilną prawdę! Zdemaskowaliśmy drania, możemy spać spokojnie.

Le Goff ma swój światopogląd, ale stara się być uczciwy i nie upraszcza narracji

W końcu z czymś się zgadzamy, super książka ;)

W 1 klasie szkoły średniej polubiłem apisanie Georges Bordonove. Bardzo żywym językiem opisał templariuszy i ich życie codzienne:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/24733/zycie-codzienne-zakonu-templariuszy

Również polecam.

Zapowiadano tutaj całkiem niedawno huczne wydanie Ludwika Świętego Jacquesa Le Goff'a.

Jest wydane tłumaczenie Czyny Ludwika Świętego króla Francji autorstwa Jean de Joinville. Ze starofrancuskiego tłumaczyła Marzena Głodek, słowo wstępne napisał Jerzy Hauziński. Warto poczytać zwłaszcza, że Le Goff na pewno korzystał z tego źródła.

Dzięki,

Postaram się ogarnąć skądś tą książkę.

Te bitwy, to jest super, sprawa. Owszem warto sobie rozszerzać wiedzę o Ospreye czy Bellony, czy bardziej rozbudowane dzieła, ale takie filmy na pierwszy głód są w idealne.

pierwsza bitwa, z generałami, wojskiem itd jest dopiero w połowie 3 odcinka

"No to Pan teraz odkrył kato-prawilną prawdę! Zdemaskowaliśmy drania, możemy spać spokojnie."

Niepotrzebnie się Pan unosi i ironizuje. Jedno nie przeczy drugiemu. Tzn. Krawczuk mógł ciekawie pisać, ale akurat jego książki o Konstantynie czy Apostacie maję te wady, o których wspomniał #rownian. To dlaczego o tym nie napisać - choćby ku przestrodze, aby czytać krytycznie? Skąd ta nerwowa reakcja? I co to jest ta "kato-prawilna" prawda? Jakiś nowy młoteczek? Przecież jest wiele innych w użyciu i sprawdzają się bardzo dobrze.

Dobra jeszcze raz.

Zaapelowałem w notce o to, żeby zmienić optykę. Pod kato-prawilnością widzę pewien zlepek postawi i metod patrzenia na rzeczywistość w stylu Gazeta Wyborcza a rebours. I tu i tu jest permanentne oblężenie twierdzy, tu i tu temu wszystkiemu towarzyszy neurotyczny reakcjonizm i tu i tu kluczem jest kooptacja poprzez deficyty przykrywane tzw. otrodoksyjnymi klechdami. Krawczuk, to jest człowiek niewierzący, mający w nosie Pana Jezusa. On ma po prostu inna optykę na fakty i tak na nie patrzy, a nawet często je nagina (apologeci katoliccy również wpadają w te pułapki). I OK!!! 

Narracja to nie jest wszystko. Im bardziej chwytliwa narracja tym bardziej uproszczona i prymitywna. Krawczuk był autorem inspirującym. Jasienica był autorem inspirującym. Z całym ciężarem tego kim jest autor książek, a szczególnie tym, w wersji PRL. Jedyne autorytety, które mogą mi mówić jaka jest prawda to Jezus, papież ogłaszający dogmat oraz KKK. Reszta to jest inspiracja. Ksiądz wygłaszający kazanie, to też jest tylko inspiracja. Inspiracja, którą może też ożywiać Duch. Ale jest też stworzone przez Boga prawo naturalne, które bezwzględnie stanowi, że jak robisz coś dobrze, to masz efekty. Krawczuk miał ten efekt, że pisał dobrze. Był mianowańcem i miał przez to potężne zasięgi. OK. Ale miał talent literacki, który objawił się już w latach 60-tych, przed mianowaństwem i ludzie dalej to czytają. Każdy talent od Boga pochodzi. I Krawczuk pracował ze swoim talentem. Nawet jak niedoskonale, bo w zideologizowany sposób, to jednak na tyle mocno, że mógł inspirować. I w tym aspekcie szedł niechcący ręka w rękę z Panem Bogiem. I to daje owoce, bo ta inspiracja popycha dalej.

Jeżeli przyjmiemy ortodoksyjność za wyznacznik tego co kto może, a czego nie może, nic nigdy nie urośnie na tej glebie. Dalej będziemy mieli ohydne obrazy i rzeźby w Kościołach, dalej katolicy nie będą robić poważnych biznesów, dalej wspólnoty katolickie będą jadły na spotkaniach formacyjnych plastikowymi widelcami pomidory z cebulą (no offense dla tej zacnej kompozycji) dalej będzie wszechobecne dziadowanie i bunkrowanie się na zakrystii. Albo staniemy w pokorze i stwierdzimy, że świat pogański ma lepiej odrobioną "życiówę" i uszanujemy to, że w tym aspekcie mają oni lepszą komitywę z prawem naturalnym niż większość katolików, albo będzie getto judaistyczne i obrażanie się, że nas w XVIII wieku oszukano i zlikwidowano jezuitów. To jest gadanie nieudaczników. A to wszystko zaczyna się z lęku i ucieczki przed światem. I to negowanie na zasadzie "A on tu nie mówi prawdy i jest pachołem komuny" to jest właśnie naginanie faktów i uproszczona narracja. To jest permanentne wylewanie dziecka z kąpielą.

Do to Szymona tak?

W punkt.Dzięki

Le Goff...

Z pewnością jeden z najważniejszych francuskich historyków, wywarł ogromny wpływ na przemiany w podejściu do uprawiania historii. Zdeklarowany marksista ze wszystkimi tego konsekwencjami, przyjaciel wielu historyków z kraju nad Wisłą: Geremka, Kuli, Samsonowicza. Ożeniony z Polką... Z pewnością pisał ze znajomoscią rzeczy i pasją. Ale błagam: proszę uważać. To nie sa prawdy objawione. To jest taka wersja i strona historii, którą należy poznawać z ostrożnością. Aby chociaż trochę pojąć te obawy, trzeba na początek zajrzeć choćby do książki poniżej (czytając ze świadomością, że jej autor uprawia historię po tej samej stronie mocy, co Le Goff):

https://przystanekhistoria.pl/download/166/72988/IntelektualniSasiedziPatrykPleskot.pdf

Panie kazefie, odwagi! Czytał Pan mój komentarz powyżej? Nie chcę się powtarzać.

Przeczytałem. I nie bardzo rozumiem: odwagi w czym?

Dodam tylko, że właśnie te obawy są przyczyną (oczywiście w którymś stadium, niczego nie imputuję) zejścia do wyimaginowanego bunkru. Lęk przed strasznym marksizmem paraliżuje, Karoń na tym zrobił dużą publikę. Ja to piszę ze świadomością człowieka, który nie przeżył komunizmu, choć przeżywałem jego konsekwencje. Ale właśnie to jest ta zmiana pokoleniowa, bo rzeczywistość naprawdę jest obecnie różna od tej jeszcze 20 lat temu. W jednej z moich poleconych prac, co Le Goff pisze w kwestii dyskusji św. Bernarda z bł. Piotrem Venerabilisem (Czcigodnym). Otóż pisze on wyraźnie, że Bernard wpadał często w zacietrzewienie i że tych muzułmanów to trzeba tylko tłuc i nie wolno z nimi dyskutować. Piotr jednak tłumaczył, że należy wziąć Koran, przetłumaczyć go, czytać i obalać błędy. Trzeba wyjść światu na przeciw i szukać pojednania.

Proszę, o pisanie jaśniejsze. Proszę też nie wchodzić w rewiry wieku i ostrożnie ze spoufalaniem się. Jeżeli Pan chce iść tropem "nie wiesz, nie przeżyłeś komuny, nie znasz się", to proszę o zbastowanie, bo nie będzie litości.

Dziękuję. Ja po prostu chcę dobrej zabawy dla nas wszystkich. Dostaję tutaj sporo dobrej energii zwrotnej, choć nieukrywam, również zaprawionej przez inne osoby sporą szczyptą starczego kadzenia, które nic totalnie nie wnosi. Trochę się wtedy czuję jak upupiony wnuczek na weselu ciotki co mnie szybko irytuje, bo mam już trzy dychy wtłaczenie takiej dynamiki międzyludzkiej jest trochę obleśne ;-) Ale postanowiłem ugryźć to teraz trochę z innej strony i jakoś to przegryźć. 

Trzy dychy ?!

Też matką byłem.

powinno być:  jakąś kość.

"Trochę się wtedy czuję jak upupiony wnuczek na weselu ciotki co mnie szybko irytuje, bo mam już trzy dychy"

Proszę uważać z tym "upupianiem". Czasy mamy teraz takie, że od razu zaczyna się kojarzyć z Gombrowiczem... A skojarzenie może być jeszcze dalej idące, bo i "irytacja" się zgadza, i wiek ("trzy dychy") i dychotomia dojrzałość-niedojrzałość są zastanawiająco koherentne z "Ferdydurke"...

A niech mnie las ogarnie,właśnie dlatego kupię "Mędrcy półksiężyca".Kaftaniczek proszę poluzować.No i pozdrawiam...

I opowiadał Pan o dramacie nieuświadomionej do końca tożsamości bez nazwy i definicji? O wrogim, obcym świecie wobec tej tożsamości? O upupieniu, rozchwianiu między teraźniejszością a przeszłością, o wieku bohatera (zawiśnięciem między światem 30. a 17 latka), o dychotomii dojrzałość-niedojrzałość i innych atrybutach świata przeżywanego przez głównego bohatera? O egzystencjalnym skowycie Gombrowicza, w którym prawdziwym i rzeczywistym wymiarem tragedii jest bycie i mierzenie się ze stanem queer before gay?

Żle Pan wyczuwa. Ja tu tylko próbuję rozeznać, czy Pan wie, i na ile Pan wie, o czym Pan pisze.

Najlepiej poczytać moje stare artykuły z bloga i kwartalnika SN, a już w ogóle, to najlepiej przeczytać książkę o imamach. Bo inaczej to będziemy tutaj robić przesłuchanie, a po co?

Ale ja już naprawdę zamilkłem w tym temacie. Właśnie dlatego.

Zadzior z Pana...

... tez sie szarpne przy najblizszej okazji.

Pomyslnosci,

Tak...

... bodajze pasja w robieniu czegos,  takze  motywacja  to jedne z najwazniejszych spraw w naszym zyciu... one tak naprawde determinuja nasz  "sukces"  i nie jest wazne czy duzy czy ten maly. 

No shit Sherlock! 

 

...spirited response to someone stating the obvious or a well-known fact...

A Maciej mucha w smole?